"Σε παλιότερες εποχές, τα έθνη ζούσαν με αμοιβαία άγνοια και στην πραγματικότητα το ένα μισούσε ή φοβόταν το άλλο.
Enola Gay
Enola Gay
Έπρεπε να μείνεις στο σπίτι χθες
Αχα, οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν
Το συναίσθημα και τον τρόπο που είπες ψέματα
Αυτά τα παιχνίδια που παίζεις
Θα τελειώσουν με κάτι παραπάνω από δάκρυα μια μέρα
Αχα, Enola Gay
Δεν θα έπρεπε να πρέπει να τελειώσει έτσι
Είναι 8:15
Και πάντα τέτοια ώρα ήταν
Λάβαμε το μήνυμά σου στο ραδιόφωνο
Η κατάσταση είναι φυσιολογική, και γυρίζεις σπίτι
Enola Gay
Είναι η μητέρα περήφανη για το αγοράκι της σήμερα;
Αχα, αυτό το φιλί που δίνεις
Ποτέ ποτέ δεν θα ξεθωριάσει
Enola Gay
Δεν θα έπρεπε να πρέπει να τελειώσει έτσι
Αχα, Enola Gay
Δεν θα έπρεπε να ξεθωριάσει στα όνειρά μας
Είναι 8:15
Και πάντα τέτοια ώρα ήταν
Λάβαμε το μήνυμά σου στο ραδιόφωνο
Η κατάσταση είναι φυσιολογική, και γυρίζεις σπίτι
Εnola Gay
Είναι η μητέρα περήφανη για το αγοράκι της σήμερα;
Αχα, αυτό το φιλί που δίνεις
Ποτέ ποτέ δεν θα ξεθωριάσει
Taken from http://lyricstranslate.com/el/enola-gay-enola-gay.html-2#ixzz3hzUUSvND
Τέλος ας παρακολουθήσουμε ένα animation με το οποίο η Bun Hushizume, ένα μικρό κορίτσι 14 ετών τότε που έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και ζούσε εκεί, μοιράζεται τη ζωή της πρίν και μετά το αποκαρδιωτικό γεγονός ,που άλλαξε τον κόσμο, 70 χρόνια μετά.
Το πνεύμα της αδελφικής συνεννόησης μεταξύ τους ας κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος.
Με αυτή την πίστη, εγώ, ένας γέρος άνθρωπος, χαιρετώ εσάς, Ιάπωνες μαθητές, από μακριά και ελπίζω πως η γενιά σας κάποτε θα τοποθετήσει τη δική μου στην ντροπή."
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας.
Άλμπερτ Αϊνστάιν, Προς τους μαθητές των σχολείων της Ιαπωνίας
Η ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα του 20ου αιώνα που σφράγισαν την νίκη των συμμάχων κατά του Άξονα. Η χρήση αυτού του όπλου θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ για την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης με πολλούς νεκρούς καθώς και ο μόνος ικανός δρόμος να πεισθεί ο αντίπαλος σε άνευ όρων παράδοση. Οδήγησε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με την παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα. Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής με τέτοιες τρομακτικές συνέπειες δημιουργεί μέχρι σήμερα ερωτηματικά διαφωνίες και συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συγκεκριμένη επίθεση αναφέρεται συχνά ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας.
Η βόμβα ήταν τύπου ουρανίου 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο "Little Boy" (αγοράκι) στο κέντρο συναρμολόγησης και δοκιμών Αλαμογκόρντο. Τα αποτελέσματα της έκρηξης δεν ήταν γνωστά εκ των προτέρων, μια και τέτοιου τύπου βόμβα δεν είχε δοκιμαστεί, όπως η βόμβα πλουτωνίου, που ακολούθησε. Τη ρίψη της έκανε ο συνταγματάρχης Πολ Τίμπετς, κυβερνήτης ενός αεροσκάφους Β29 της Αεροπορίας Στρατού, στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, "Ένολα Γκαίυ". Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι απείχε ήδη 18 περίπου χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 άτομα, οι περισσότεροι άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους λόγω τηςραδιενέργειας.
Από την πόλη διασώθηκε μόνον ο θόλος (από μπετόν) και ο σκελετός του κτιρίου που τον στήριζε. Πριν την έκρηξη αυτό ήταν το κτίριο που στέγαζε την "Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα". Ο θόλος υπάρχει και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο Ναγκασάκι. Εδώ η βόμβα ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρός) στο εργαστήριο κατασκευής της. Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Κοκούρα (Kokura), επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "αναπληρωματικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι. Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα. Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.
Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία "αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές". Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ και του Υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Υπάρχουν απόψεις ομως που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση. Ως τέτοια, προλείανε το έδαφος για την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.
Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων που πέθαναν ακαριαία από τη ρίψη των βομβών υπολογίζεται σε περίπου 70.000 στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι. Όμως οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τους επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 90,000－166,000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Μέχρι το 1950 ο απολογισμός των θυμάτων είχε φτάσει τα 200.000 θύματα.
Οι δυο βόμβες είχαν κατασκευαστεί στα πλαίσια του Σχεδίου Μανχάταν, του αμερικανικού προγράμματος για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Το πρόγραμμα ήταν σε λειτουργία όταν έπεσαν οι βόμβες και είχε και άλλες σχεδόν έτοιμες, στα τελευταία στάδια συναρμολόγησης. Υπήρξε η πρόταση από Αμερικανούς επιτελείς να εκτελεστούν κι άλλοι ατομικοί βομβαρδισμοί της Ιαπωνίας· είναι άγνωστο όμως αν κάτι τέτοιο τελικά θα συνέβαινε, καθώς η Ιαπωνία παραδόθηκε στους συμμάχους στις 15 Αυγούστου 1945, δυο μέρες πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής της επόμενης βόμβας.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο Ναγκασάκι. Εδώ η βόμβα ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρός) στο εργαστήριο κατασκευής της. Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Κοκούρα (Kokura), επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "αναπληρωματικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι. Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα. Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.
Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία "αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές". Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ και του Υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Υπάρχουν απόψεις ομως που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση. Ως τέτοια, προλείανε το έδαφος για την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.
Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων που πέθαναν ακαριαία από τη ρίψη των βομβών υπολογίζεται σε περίπου 70.000 στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι. Όμως οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τους επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 90,000－166,000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Μέχρι το 1950 ο απολογισμός των θυμάτων είχε φτάσει τα 200.000 θύματα.
Οι δυο βόμβες είχαν κατασκευαστεί στα πλαίσια του Σχεδίου Μανχάταν, του αμερικανικού προγράμματος για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Το πρόγραμμα ήταν σε λειτουργία όταν έπεσαν οι βόμβες και είχε και άλλες σχεδόν έτοιμες, στα τελευταία στάδια συναρμολόγησης. Υπήρξε η πρόταση από Αμερικανούς επιτελείς να εκτελεστούν κι άλλοι ατομικοί βομβαρδισμοί της Ιαπωνίας· είναι άγνωστο όμως αν κάτι τέτοιο τελικά θα συνέβαινε, καθώς η Ιαπωνία παραδόθηκε στους συμμάχους στις 15 Αυγούστου 1945, δυο μέρες πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής της επόμενης βόμβας.
 |
| Το παλιό Εμπορικό Κέντρο |
Το μνημείο της Ειρήνης, το παλιό εκθεσιακό και εμπορικό κέντρο είναι ένα από τα λιγοστά κτίρια που βρισκόταν κοντά στο επίκεντρο της έκρηξης και που παραμένει όρθιο μέχρι και σήμερα.
(Σύγχρονες φωτογραφίες του Μάϊκ Κόουλς)
Στο "Πάρκο Ειρήνης" κοντά στο "Μνημείο Ειρήνης" βρίσκονται αρκετά γλυπτά και μνημεία.
Μπροστά είναι το κενοτάφιο με την "φλόγα της Ειρήνης" που θα καίει για όσο ακόμη θα υπάρχουν στον πλανήτη πυρηνικά όπλα.
Ο Χρόνος σταμάτησε στη Χιροσίμα (από www.netschool.gr)
8:15 πρωϊ της 6ης Αυγούστου 1945.
"Θέλω να είμαστε μαζί όταν πεθάνουμε", μου έλεγε η μητέρα και με έπαιρνε μαζί της όπου πήγαινε.
Μόλις είχαν σταματήσει οι σειρήνες του συναγερμού και την κοίταζα που άπλωνε τα ρούχα, όταν ...
Ο παππούς φρόντιζε τα δέντρα του στην αυλή και εγώ έκανα ποδήλατο ξυπόλυτος, όταν ...
Έφυγα από το σπίτι χαρούμενη κρατώντας σφικτά στο χέρι μου τα χρήματα που μου είχε δώσει η μαμά για να αγοράσω γλυκά , όταν ...
Η μητέρα σιδέρωνε τα πουκάμισα του πατέρα, καθόμουν δίπλα της. Ακούστηκε ένας δυνατός ήχος αεροπλάνου. "Πετάει τόσο χαμηλά ... με φοβίζει", είπε εκείνη. Ακριβώς τότε ...
Η πρώτη ατομική βόμβα με στόχο ανθρώπους εκρήγνυται 580 μέτρα πάνω από την Χιροσίμα. Δευτερόλεπτα μετά δημιουργήθηκε στον ουρανό μια πύρινη σφαίρα , ένας δεύτερος ήλιος με διάμετρο 28 μέτρα.
Η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 1.000.000 ο C. Ένα τεράστιο ωστικό κύμα θερμότητας και ραδιενέργειας απλώθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις.
20 λεπτά αργότερα μαύρη βροχή άρχισε να πέφτει σε μια διάμετρο 29 χλμ και να μολύνει με ραδιενέργεια τα πάντα.
Εκείνη την ημέρα περίπου 8.400 μαθητές δούλευαν σε συνεργία κατεδάφισης μέσα στην πόλη. 6.300 σκοτώθηκαν από την έκρηξη.
Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ανέρχεται κατ΄ εκτίμηση στις 350.000 ζωές.
Ακολουθεί δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ για την επίθεση στη Χιροσίμα.
Ακολουθεί το τραγούδι "Enola Gay"(OMD) - Το όνομα του αεροσκάφους Β29 που έριξε τις βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι το 1945.
Το τραγούδι Enola Gay σε ελληνική μετάφραση.
Enola Gay
Έπρεπε να μείνεις στο σπίτι χθες
Αχα, οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν
Το συναίσθημα και τον τρόπο που είπες ψέματα
Αυτά τα παιχνίδια που παίζεις
Θα τελειώσουν με κάτι παραπάνω από δάκρυα μια μέρα
Αχα, Enola Gay
Δεν θα έπρεπε να πρέπει να τελειώσει έτσι
Είναι 8:15
Και πάντα τέτοια ώρα ήταν
Λάβαμε το μήνυμά σου στο ραδιόφωνο
Η κατάσταση είναι φυσιολογική, και γυρίζεις σπίτι
Enola Gay
Είναι η μητέρα περήφανη για το αγοράκι της σήμερα;
Αχα, αυτό το φιλί που δίνεις
Ποτέ ποτέ δεν θα ξεθωριάσει
Enola Gay
Δεν θα έπρεπε να πρέπει να τελειώσει έτσι
Αχα, Enola Gay
Δεν θα έπρεπε να ξεθωριάσει στα όνειρά μας
Είναι 8:15
Και πάντα τέτοια ώρα ήταν
Λάβαμε το μήνυμά σου στο ραδιόφωνο
Η κατάσταση είναι φυσιολογική, και γυρίζεις σπίτι
Εnola Gay
Είναι η μητέρα περήφανη για το αγοράκι της σήμερα;
Αχα, αυτό το φιλί που δίνεις
Ποτέ ποτέ δεν θα ξεθωριάσει
Taken from http://lyricstranslate.com/el/enola-gay-enola-gay.html-2#ixzz3hzUUSvND
Τέλος ας παρακολουθήσουμε ένα animation με το οποίο η Bun Hushizume, ένα μικρό κορίτσι 14 ετών τότε που έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και ζούσε εκεί, μοιράζεται τη ζωή της πρίν και μετά το αποκαρδιωτικό γεγονός ,που άλλαξε τον κόσμο, 70 χρόνια μετά.
 |
Άλλες Πηγές: www.wikipaidia.org, www.google.gr, www.youtube.com www.sansimera, http://www.bbc.co.uk/greek/specials/169_hiroshima/index.shtml
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου